صلح حدیبیه فتحی بزرگ برای مسلمانان تاریخ انتشار18 تیر 1387.... در این لحظه حضرت رسول صلی الله علیه وسلم دست راست خود را بلند کرده و بر دست چپ خود گذاشتند و فرمودند این دست عثمان است و این دست محمد رسول الله.----------------------------------------سخنرانی شیخ الاسلام در جمع مردم خاش»محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم«آیه ای را که حضور شما تلاوت کردم آخرین آیه سوره مبارکه فتحاست. سوره فتح یکی از سوره های زیبای قرآن عظیم الشأن است این سوره در هنگام برگشت از صلح حدیبیه نازل شد. در اینسوره هم بحث اجتماعی و سیاسی موجود است و هم بحث نظامی. در این سوره مبارکه راهنمائی های گوناگونی در زمینه های مختلف صراحتاً یا اشارتاً موجود است.سروران گرامی! قبل از تشریع این آیه مبارکه مقدمه کوتاهی را خدمت شما عرض می کنم.سوره مبارکه فتح ، قربانی ها و ایثارگری های شاگردان مکتب آن حضرت صلی الله علیه وسلم را با اسلوبی بسیار زیبا و شیوا بیان کرده است. در این سوره بیان می شود که صحابه در جریان صلح حدیبیه و در تمام موارد چه فداکاری هایی را از خود نشان داده اند که توجه به این موارد برای مسلمانان بسیارمهم هستند زیرا بعد از حضرت رسول صلی الله علیه وسلم بهترین اسوه و الگو و مقتدای ما صحابه آن حضرت می باشند. مسلمانان باید سعیکنند ایمان خود را با ایمان صحابه، اخلاق و کردارشان را با اخلاق وکردار صحابه تطبیق بدهند.لذا، اول باید دانست که صحابه با چه انگیزه ای در راه اسلام جان فدایی کردند؟ و چه قربانی هایی دادند؟ چگونه آنها در راه خدا تسلیم بودند و چگونه گردن های آنها در راه خدا قطع شد؟سوره مبارکه فتح این موارد را واضح می گرداند. اگر شما به بدر بروید و یا به دامنه کوه احد مشرف بشوید، اگر به حنین بروید یا به طائف، متوجه خواهید شد که صحابه چه انسان های مخلصی بودند.یکی از موارد جان فدایی صحابه، جریان صلح حدیبیه است که به طور مختصر پیرامون این واقعه مهم و درس هایی که از آن گرفته می شود می پردازیم:درسال ششم هجری، آن حضرت در حالی که معرکه های بدر و احد واحزاب را پشت سر گذاشته اند و نزدیک به 6سال است که خانه کعبه را ندیده اند و مشتاقانه آرزوی دیدار آن را دارند. و صحابه نیز که محبت با خانه کعبه در رگ و ریشه دل هایشان قرار داشت برایدیدار خانه کعبه مشتاق بودند. آن حضرت صلی الله علیه وسلم خوابمی بینند که خانه کعبه را طواف کردند و جمع بزرگی از صحابه بعد از طواف، سرهای خود را می تراشند. آن حضرت در این خواب که طولانی هم بود، خواب دیدند که کلید خانه کعبه به ایشان داده شد وایشان به داخل خانه کعبه تشریف بردند. وقتی آن حضرت صلی الله علیه وسلم این خواب را برای صحابه تعریف می کنند، بنابر اعتقادی که صحابه به آن حضرت دارند و این که خواب آن حضرت به منزله وحی است و در آن هیچ شبهه ای نیست، با شنیدن این خواب، همه آنها تکبیر گفتند و عرض کردند که خواب شما قطعی است و ما خانه کعبه را فتح خواهیم کرد.آن حضرت صلی الله علیه وسلم بعد از مشورت با بعضی از صحابه، برای حرکت به سوی کعبه آمادگی کردند و به روستاهای اطراف نیز اعلان کردند که آن حضرت قصد زیارت خانه کعبه و عمره را دارند، لذا هزار و چهارصد نفر در خدمت آن حضرت قرار گرفتند. در این لحظه منافقین و عده زیادی از اعراب که هنوز ایمان در دل های آنها جای نگرفته بود شروع به مسخره کردند کهاینها )صحابه( اگر بروند بسیاری از آنها بر نخواهند گشت.آن حضرت غسل کرده و لباس احرام به تن کردند و در محل حدیبیهبرای اولین بار تلبیه ) لبیک اللهم لبیک...( گفتند. شترهای زیادی را از مدینه با خود برداشته و به عنوان علامت قربانی قلادهبر گردن آنها انداختند. قافله به راه افتاد. مردم مکه با خبر شدند و مشوره گرفتند و فیصله کردند که ما باید مانع این کار بشویم و نگذاریم که محمد ویارانش عمره را انجام بدهند. لذا مشرکین مکهاز قبایل مختلف شروع به جمع آوری لشکر کردند.وقتی آن حضرت نزدیک مکه رسیدند، آنها در فاصله های نزدیک به همدیگر بر سرکوهها، افراد گذاشته بودند تا آمدن مسلمانها را به لشکر خبر بدهند.آن حضرت صلی الله علیه وسلم وقتی از این کار مطلع شدند، لشکررا آماده کردند و تصمیم گرفتند که اگر مشرکین مانع بشوند، با آنها درگیر خواهند شد. آن حضرت وقتی متوجه شدند که خالد بن ولید تا آن زمان مسلمان نشده بود به همراه لشکری در کمین مسلمانان ایستاده است، رخ لشکر مسلمانان را به طرف خالد کردند و خالد بن ولید چنان غافلگیر شد که غبار لشکر مسلمانان لشکر خالد را گرفت و خالد پا به فرار گذاشتند.پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم به همراه صحابه به راه افتادند. اما وقتی مسلمانان از گردنه بالا رفته و رو به روی مکه قرار گرفتند ناگهان "قصوا" شتر آن حضرت صلی الله علیه وسلم بر زمین خوابید. این عمل شتر آن حضرت صلی الله علیه وسلم کاملاً بی سابقه بود، هرچه کوشش کردند شتر حرکت نکرد. بعضی گفتند، شتر خسته شده و لج می کند. اما آنحضرت صلی الله علیه وسلم فرمودند: خیر! همان ذاتی که فیلها را نگذاشت که در حرم داخل بشوند، این شتر را هم نمی گذارد داخل حرم برود مبادا این که در حرم درگیری رخ بدهد. لذا آن حضرت صلی الله علیه وسلم تصمیم گرفتند مسیر مستقیم که به طرف مکه بود را رها کرده و به طرف راست که حدیبیه بود بروند. مهار شتر را که گرفتند شتر بلافاصله بلند شد و به طرف حدیبیه حرکت کردند.- حدیبیه در نزدیکی های مکه مکرمه است.لشکرهای مختلفی از کفار و مشرکین آماده جنگ با حضرت رسول صلی الله علیه وسلم هستند که یا ما کشته می شویم یا باید مسلمانان دوباره به مدینه برگردند. مشرکین تمام آب های حدیبیه را قبلاً تصرف کرده اند.در محلی که مسلمانان بودند چاهی بود که مقدار کمی آب داشت که آن مقدارکم هم در اولین لحظات خشک شد. صحابه به خدمت آن حضرت صلی الله علیه وسلم آمدند و گفتند که آب چاه خشک شده است، آن حضرت مقداری آب مضمضه کردند و داخل چاه انداختند و تیری را از تیردان خود بیرون کردند و فرمودند که این را به داخل چاه بزنید. تیر را که به داخل چاه زدند بلافاصله آب چاه جوش کرد و تمام لشکر آب خوردند. این یکی از معجزات بزرگ در این محل بود.سپس از جانب حضرت رسول صلی الله علیه وسلم اعلان شد که برای جلوگیری از جنگ و خون ریزی در داخل حرم حاضر به هر نوع مذاکره ای هستند. مشرکین وقتی مطلع شدند افرادی را برای مذاکره فرستادند. آن حضرت صلی الله علیه وسلم قبل از شروع مذاکره خواستند فردی را به اصطلاح امروزی به عنوان دیپلمات به مکه مکرمه نزد مشرکین بفرستند. ابتدا حضرت عمر را پیشنهاد دادند . حضرت عمر رضی الله عنه خدمت آن حضرت عرض کرد که یا رسول الله! آنها خیلی بر من خشمگین هستند و حاضر نیستند که من را ببینند چه رسد به اینکه خواسته باشند حرفهای من را گوش کنند. لذا مشوره من این است که شما حضرت عثمان را بفرستید. حضرت صلی الله علیه وسلم این مشوره را پذیرفتند و حضرت عثمان را به عنوان دیپلمات فرستادند و به ایشان گفتند که در مکه با مسلمانان ضعیف هم ملاقات کند و آنهایی که نتوانستند هجرت کنند به آنها بشارت بدهد که روزی مکه فتح خواهد شد وآنها از اذیت و آزار مشرکین نجات خواهند یافت.مفاد مذاکره و مأموریت حضرت عثمان این بود که به سران مشرکین بگوید که ما فقط برای انجام اعمال عمره آمده ایم و هرگز قصد جنگ و درگیری نداریم. حضرت عثمان به مکه رفت اما مذاکره نتیجه ای نداد. آنها به حضرت عثمان گفتند که خودت می توانی طواف بکنی. اما حضرت عثمان در حالی که لباس احرام هم بر تن داشت فرمود: هرگز! تا زمانی که حضرت رسول صلی الله علیه وسلم عمره نکند من عمره نخواهم کرد.در همین لحظاتی که حضرت عثمان رضی الله عنه در مکه مشغول مذاکره بود، حدود هشتاد نفر از جنگجویان مشرکین مقرّ مسلمانان رادر حدیبیه شناسایی کردند و قصد داشتند تا شبانه به مسلمانان حمله کنند. آن حضرت صلی الله علیه وسلم دسته ای را برای حراست مامور کردند که این دسته توانستند تمام آن هشتاد نفر را طی یک عمل غافلگیرانه دستگیر کرده و خدمت آنحضرت صلی الله علیه وسلم بیاورند.از آن طرف نیز خبر رسید که مشکین مکه حضرت عثمان را به شهادت رساندند و ده نفر دیگررا در مکه بازداشت کرده اند.رسول الله صلی الله علیه وسلم وقتی مطلع شد که حضرت عثمان که به عنوان مذاکره کننده رفته بود را بازداشت کرده یا به شهادت رسانده اند- در حالی که قانون دنیا این است که مذاکره کننده را نباید دستگیر کرده یا به او آسیبی رساند- آن حضرت در کنار درختی که در محل حدیبیه بود رفتند و صحابه را گفتند که بیایید با من بیعت کنید تا انتقام خون حضرت عثمان را بگیریم .آن حضرت در کنار درخت می نشینند و صحابه همه برای بیعت کردن با ایشان صف می بندند. صحابه با آنحضرت بر مرگ بیعت می کنند که آن حضرت را در هیچ حالتی رها نکنند. هزار و چهارصد نفر از صحابه در این لحظه حساس که همه شمشیر به دست قصد حمله به مسلمانان را دارند، با عشق و اخلاص با حضرت رسول صلی الله علیه وسلم بیعت می کنند. اما از آنجایی که احتمال زنده بودن حضرت عثمان هم بود، یکی از صحابه گفت: اگر عثمان زندهباشد او شامل این بیعت و این فضیلت نخواهد شد. دراین لحظه حضرت رسول صلی الله علیه وسلم دست راست خود را بلند کرده و بر دست چپ خود گذاشتند و فرمودند این دست عثمان است واین دست محمد رسول الله. سبحان الله! چقدر اعتماد که آن حضرت دست راست خود را به جای دست راست حضرت عثمان قرار می دهد.خبر بیعت مسلمانان به مشرکین مکه رسید وباعث تزلزل روحی و روانی آنان شد.بالاخره مذاکره ادامه پیدا کرد . ابتدا عروة بن مسعود برای مذاکره آمد. عروة گفت: ای محمد! تا حالا کسی را دیدی که قومش را ریشه کن کند. شما اگر بر مکه غالب بشوید قوم خود را ریشه کن می کنید و اگر شکست بخورید ، این قومی که من اینجا می بینم- منظورش صحابه بود- از طوائف مختلف هستند و شما را تنها گذاشته و فرار می کنند. حضرت ابوبکر رضی الله عنه ناراحت شد و جمله تندی را به عروة گفت و گفت که این قوم هرگز فرار نخواهند کرد.به هر حال مذاکره ادامه داشت. اما نکته مهمی که در اینجا قابل ذکر است این است که عروة در لحظاتی که آنجا بود می دید که یاران پیامبر صلی الله علیه وسلم ، چه محبتی با ایشان دارند. وقتی آن حضرت وضو می گرفت صحابه برای گرفتن آن آب با هم رقابت می کردند و آب وضوی ایشان را به بدن خود می مالیدند. آب دهان آن حضرت را نمی گذاشتند به زمین بیفتد و آن را بر بدن خود می مالیدند.- ممکن است این مطلب برای بسیاری فهم نباشداما صحابه که عاشق بودند و به تمام وجود پیامبرصلی الله علیه وسلم عشق می ورزیدند برای آنها قابل درک بود-.عروة وقتی به نزد قوم خود بر گشت به آنها گفت: ای قوم! آیا من برای شما به منزله پدر نیستم و شما به منزله فرزندان من نیستید؟ همه گفتنتد: بله همین طور است. سپس گفت: » با این مردم نجنگید، گروهی را که من دیدم آنقدر عشق داشتند که نمی گذاشتند آب وضو و آب دهان محمد به زمین بریزد،آن را گرفته و بر بدن خود می مالیدند. لذا با این قوم نمی شود جنگید و بهترین راه، صلح است«. تا اینکه بالاخره مذاکره برای صلح شروع شد.مطالبی که در جریان این صلح نامه قابل تامل وتوجه است این است که وقتی صلح شروع شد در صلح نامه ابتدا بسم الله الرحمنالرحیم نوشته شد. اما مشرکین گفتند که ما "رحمان" را نمی شناسیم بنویسید "بسمک اللهم".- مثل این که امروزه به جای بسم الله الرحمن الرحیم، بسمه تعالی می نویسیم- آن حضرت فرمودند: خوب است بنویسید" بسمک اللهم" سپس نوشتند "من محمد رسول الله"، اما باز مشرکین اعتراض کردند که ما شما را به عنوان رسول الله نمی دانیم. بنویسید: "من محمد بن عبدالله". آن حضرت به حضرت علی دستور دادند که لفظ "رسول الله" را خط بزند اما حضرت علی فرمود: هرگز نام شما را خط نمی زنم. آن حضرت فرمودند که به من نشان دهید من خودم آن را خط می زنم.خلاصه اینکه شرایط این صلح نامه بسیار سخت بود . یکی از مفادش این بود که اگر شخصی از کفار مسلمان شد و نزد مسلمان ها آمد، باید به نزد مشرکین بر گردانده شود اما اگر)العیاذ باالله( مسلمانی، مرتد شد و به نزد کفار رفت، مسلمانان نمی توانند تقاضای بر گشت او را بکنند. آن حضرت صلی الله علیه وسلم این شرط را قبول فرمود. سپس آن حضرت فرمودند: »پس حالا ما را بگذارید که عمره را انجام دهیم«. اما مشرکین گفتند که نه! امسال نمی توانید عمره کنید. بروید و سال آینده برای عمره بیایید.در این سفر امتحانات سختی بر صحابه آمد. و این صلح هم ظاهراً بر خلاف غیرت صحابه بود. اما آن حضرت تمام شرایط را پذیرفتند. حضرت عمر رضی الله عنه پریشان شد و نزد حضرت رسول صلی الله علیه وسلم آمد و عرض کرد که مگر شما پیامبر خدا نیستید و مگر خدا وعده نداده است که ما را نصرت می کند. آن حضرت در جواب می فرماید: مگر من رسول خدا نیستم. حضرت عمر می فرماید: بله شما رسول خدا هستید، آن حضرت می فرمایند: پس خدا من را نصرت و راهنمایی می کند.بالاخره صلح نامه نوشته شد و آن هشتاد اسیر آزاد شدند و حضرت عثمان هم با ده نفر دیگر برگشتند. سپس حضرت رسول صلی اللهعلیه وسلم دستور دادند که لباس احرام را در بیاورند. سرها را تراشیده و شترها را نحر کنند که می خواهیم بر گردیم.صحابه بسیار ناراحت و غمگین و از آن طرف مشرکین خوشحال هستند که این مذاکره به نفع ما شد.وقتی آن حضرت دستور تراشیدن سرها را دادند، صحابه به خاطر اینکه ناراحت بودند هیچ کس حرکت نمی کرد. آن حضرت صلی الله علیه وسلم به خیمه ام سلمه که در این سفر همراه ایشان بودند، رفت و فرمود که صحابه سرها را نمی تراشند. حضرت ام سلمه عرض کرد که یا رسول الله شما با هیچ کس صحبت نکنیدو ابتدا خودتان سرتان را بتراشید. بعد از این که آن حضرت سرمبارک را تراشیدند صحابه هم در حالی که اشک از چشمانشان جاری بود بلند شدند و هریک سر دیگری را تراشید و بعد از نوزده روز آن حضرت به همراه، صحابه به مدینه منوره برگشتند.مقداری از راه برگشت را رفته بودند که در بین راه سوره فتح نازل شد که شما فتح بزرگی را حاصل کردید و به زودی مکه هم در دست شما می افتد زیرا دیگر جنگی از جانب مکه شما را تهدید نخواهد کرد.الله تعالی در این سوره مبارکه می فرماید: »إن الذین یبایعونک إنما یبایعون الله یدالله فوق أیدیهم« صحابه وقتی این بشارت را شنیدند از خوشحالی می خواستند پرواز کنند. خداوند از همه آن هزارو چهارصد نفر اعلان رضایت کرد و فرمود: »لقد رضی الله عن المومنین إذ یبایعونک تحت الشجرة... فتحاً قریباً« و این اعلان رضایت از جانب خدا و وحی آسمانی است که تا قیامت تلاوت می شود. این حرف فلان عالم نیست، این حرف حضرت ابوبکر و حضرت عمر و یا حرف امام ابوحنیفه و .... نیست، بلکه این کلام خداست.نکته دیگر این که الله تعالی از چه کسی اعلان رضایت می کند و فرق بین اعلان رضایت خدا با اعلان رضایت بندگان چیست؟ الله تعالی از گذشته و آینده همه با خبر است و از کسی اعلان رضایت می کند که می داند تا لحظه مرگ نافرمانی او را نمی کند. و صحابه هم تا آخر خیانت نکردند.مولانا عبدالعزیزمی فرمودند:» هر عالمی به اندازه توانایی خود شاگردانش را تربیت می کند و رسول اکرم صلی الله علیه وسلم به بهترین نحو، شاگردانش را تربیت کردند«.آن حضرت صلی الله علیه وسلم در حدیثی می فرمایند:» الله تعالی به قلوب انسانها نگاه کرد و قلب من را از همه قلوب بهتر یافت و بعد به قلوب بقیه نگاه کرد و قلوب اصحاب من را از همه بهتر یافت«. الله تعالی در آن موقع قلوب ما را هم نگاه کردند اما ما آن استعداد و صلاحیت را نداشتیم ولی صحابه این صلاحیت را داشتند.اگر آن حضرت موفق شدند که دین را به همه جهان برسانند، به تنهایی نبود بلکه توسط دوستان و اصحابش این کار انجام گرفت.لهذا الله تعالی از کسی راضی می شود که تا آخر بر دین استقامت کند و از دین بر نگردد، دنبال هوای نفسانی نرود. آنجایی که الله می فرماید: »لقد رضی الله عن المومنین إذ یبایعونک تحتالشجرة فعلم ما فی قلوبهم فأنزل السکینةعلیهم و أصابهم فتحاً قریباً« در این اعلان رضایت، حضرت ابوبکر، حضرت عمر، حضرت عثمان، حضرت علی، حضرت طلحه، حضرت زبیر، مهاجرین و انصار داخل هستند.به قول حضرت مولانا عبدالعزیز رحمه الله که فرمود:» بر روی اینزمین و در زیر این آسمان بعد از جماعت انبیا جماعتی بهتر از صحابهنمی توانید پیدا کنید«.صحابه جزو خیرالقرون هستند. آن حضرت می فرمایند" }خیرالقرون قرنی{ زمان آن حضرت صلی الله علیه وسلم قرن متوسط دنیا است وبهترین قرن، قرن حضرت رسول صلی الله علیه وسلم هست سپس قرن دوم )تابعین( و بعد قرن سوم )تبع تابعین( به عنوان بهترین قرن ها می باشد.در این سوره و در این آیه الله تعالی به صراحت نام "محمد" را ذکر می کند. در اکثر جاهای قرآن آن حضرت با لفظ "رسول" یا" نبی" ذکر می شود اما اینجا به این خاطر نام حضرت رسول به صراحت آمده است که مشرکین در صلح نامه نام محمد صلی الله علیه وسلم را خط زدند. الله تعالی می فرماید: ای مشرکین! شما نام محمد را در نامه خود خط می زنید آن نامه ای که مدتی بعد از بین می رود، اما من نام محمد را در قرآنی می آورم که تا قیامت ماندگار است. در ادامه الله تعالی می فرماید: »والذین معه« در این"والذین معه" فقط مهاجرین یا فقط انصار یا عشره مبشره داخل نیستند بلکه همه صحابه را شامل می شود. »أشداء علی الکفار« آنهایی که با حضرت رسول همراه هستند، با کسانی که جلوی اسلام را می گیرند شدید و سخت هستند، البته آنها با کفار محارب می جنگیدند و قرآن در جاهای مختلف به آنان دستور داده بود که با کفاری که با شما نمی جنگند نیکی کنید. ما اگر به کافری یک لیوان آب بدهیم ثواب می بریم. اگر ما دست یک فقیر یهودی و مسیحی را بگیریم ثواب می کنیم. ما دشمن انسانیت نیستیم بلکه ما با کسی در نبرد هستیم که با ما در جنگ باشد. در حواری که در مکه مکرمه بود علماء در همین موضوع بحث کردند، »ولاتجادلوا اهل الکتاب إلا بالتی هی أحسن إلاّ الذین ظلموا منهم« قرآن می گوید با اهل کتاب به تندی صحبت نکنید و حرف زور هم نگویید بلکه صحبت منطقی و خوب بگویید.آنهایی که می گویند دین اسلام دین خشونت است، این اشتباه است. اسلام دین صلح و آشتی است. التبه جهاد در دین اسلام است، جهاد شرایطی دارد، جهاد برای شکست ظالم است. جهاد شرایطی دارد که آن را علماء تشخیص می دهند هرکس نمی تواند فتوای جهاد بدهد.»رحماء بینهم« صحابه در بین خودشان بسیار مهربان هستند. آن طوری که عروة بن مسعود گفت که اینها از طوائف مختلف اند و محمد صلی الله علیه وسلم را تنها می گذارند نیست بلکه اینها با یکدیگر مهربان هستند. »لو أنفقت ما فی الأرض جمیعاً ما ألّفت بیهنم و لکن الله ألف بین قلوبهم« الله تعالی چه تألیف و محبتی بین صحابه گذاشته بود که در صحنه های مختلف در جنگ و در وقت تشنگی و سختی دیگران را بر خود ترجیح می دادند.اما امروز مسلمانان را می بینیم که تا چه اندازه در حق یکدیگر بی رحمی می کنند. وقتی با یکدیگر درگیر می شوند دیگر جای صلحی باقی نمی گذارند، در حالی که این از آثار جاهلیت است. وقتی ما می گوییم ما پیرو صحابه هستیم و به آنان افتخار می کنیم،صحابه با هم محبت و شفقت داشتند. اما مسلمانان امروز بر یکدیگر تهمت می زنند و هم دیگر را به چاه می اندازند. نگاه می کنند که چه تهمتی بیشتر خریدار دارد و مأمورین را بیشتر ناراض می کند، همان تهمت را به برادر مسلمان خود می زنند و او را گرفتار می کنند.»تراهم رکعاً سجداً« در اینجا خداوند نفرمود که: »تراهم یصلون«بلکه » رکعاً سجداً« فرمود، زیرا صحابه آن قدر شوق عبادت و شوق نماز دارند که همیشه در حال رکوع و سجده هستند، گاهی می شود که یک شب می گذرد و صحابه ای در رکوع است یا تمام شب را در سجده سپری می کند. در هر جایی می بینید که به نماز مشغولند.نماز بهترین عمل در نزد حضرت رسول صلی الله علیه وسلم بود، آن حضرت می فرمایند:» نور چشم من در نماز است«. صحابه هم به نماز علاقه فراوان داشتند این صفت آنها در قرآن و در تورات و انجیل آمده است.حالا من و شما که دوستداران صحابه هستیم ببینیم چقدر نماز ضایع می شود. فردا جواب حضرت رسول صلی الله علیه وسلم و جواب صحابه را چه می دهیم؟.عزیزان محترم! تنها محبت کافی نیست. علامت محبت این است که مااز آنها تبعیت بکنیم. »والذین اتبعوهم باحسان رضی الله عنهم ورضوا عنه« الله تعالی از صحابه هم راضی است و از پیروان صحابه هم راضی می شود.امروز ما چه اندازه پیرو حضرت حسین هستیم ،خواهران مسلمان، چه اندازه پیرو حضرت فاطمه و عایشه و خدیجة الکبری )رضی الله عنهن( هستند. دوستی حضرت رسول و دوستی اهل بیت و صحابه این است که آنها را برای خود الگو قرار داده و راه آنها را بپیماییم. » یبتغون فضلاً من الله و رضوانا«: انگیزه صحابه، الهی است منظورشان رسیدن به پروردگار است.» سیماهم فی وجوههم من أثر السجود« در چهره عموم صحابه آثارسجده نمایان است. منظور از »سیما« اثر نوری است که در چهره صحابه است. کسی که سحر خیزی داشته باشد الله تعالی چهره اورا نورانی می کند. این نور، نور اخلاص است.» ذلک مثلهم فی التوراة« الله تعالی می فرماید: صفات صحابه درتورات و انجیل است. »ومثلهم فی الإنجیل کزرع أخرج شطئه « مثال صحابه در انجیل این طور بیان شده که مانند زراعتی هستند که تازه جوانه زده و کم کم رشد کرده و بر ساق خودش می ایستد. کشاورز وقتی این کشت را می بیند که چگونه به ثمر نشسته است خوشحال می شود.الله تعالی محبت صحابه را در دلهای همه ما جای بدهد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: